Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[Ske]

Een heel goed boek voor kinderen met ADD of ADHD is deze:

"Ritalin is de oplossing niet..."
hyperactieve kinderen écht helpen!

Auteur: Barbara Simonsohn

Nederlands - Paperback

256 pagina's | Akasha, Uitgeverij | februari 2010



Beschrijving
Veel hyperactieve kinderen worden met ritalin/relatine behandeld, een omstreden medicijn dat kan leiden tot blijvende schade aan de gezondheid. In dit boek schetst Barbara Simonsohn de verontrustende resultaten van kritische onderzoeken naar ritalin, waaruit blijkt dat de groei van met name de hersenen wordt belemmerd en dat het risico op blijvende stoornissen in de hersenen groot is. Ritalin is een sterk verslavend middel dat bij gebruik op lange termijn onder andere prikkelbaarheid en hyperactiviteit veroorzaakt, ironisch genoeg juist de problemen die dit medicijn zou moeten genezen!

Als alternatief wordt een holistische behandelwijze aangeboden om de kwaliteit van leven van hyperactieve kinderen en hun gezin op natuurlijke wijze te verbeteren. De mogelijkheden zijn divers, zoals juiste voeding, goede communicatie binnen het gezin, de weerbaarheid en het gevoel van eigenwaarde van het kind vergroten, meditatie, bachbloesemremedies en homeopathie.

Barbara Simonsohn is in 1954 in Hamburg geboren. Ze studeerde sociale wetenschappen en politicologie en deed een opleiding biologische land- en tuinbouw. Ze houdt zich intensief met voeding bezig.


Groetjes,


Ske

[Kenny]

Hoi,

Een auteur met veel opleidingen, maar geen geneeskunde.
Waarmee ik de waarde van deze alternatieve invalshoeken geenszins wil miskennen natuurlijk.

Maar voor medisch advies kan je best naar een arts gaan die deze dingen allemaal heeft geïntegreerd.

Warme groeten
Kenny

[Ske]

Hey Kenny,

Ik respecteer jouw mening hierover.  Ik weet ondertussen ook dat jij ook in die sector zit.

Je zou het boek moeten lezen.  Er staan heel veel goede tips in.

Wat een "arts" verkondigt, is ook niet altijd juist.

Groetjes nog! 


Ske

[Kenny]

Hoi,

Het is bij het stellen van een diagnose van een kinderpsychiatrische aandoening erg belangrijk dat dit door een multidisciplinair team gebeurt: kinderpsychiater, psycholoog, opvoeders, school, bewegingstherapeut, neurologie, ... en niet te vergeten: de ouders. En als dat op punt staat, is het een kwestie van zoeken naar de best mogelijke combinatie waaruit de behandeling kan bestaan voor dat unieke kind, met diens aandoending. Die 'behandeling' kan medicatie bevatten (juist middel en juiste dosis zoeken, duurt soms wel even), oudertraining, psycho-educatie, therapie, ...

Rilatine kan in sommige situaties zeer aangewezen zijn.

ADHD is ook een woord geworden dat nogal makkelijk in de mond genomen wordt, wat soms een vertekend beeld kan geven (en dus ook van een eventuele behandeling).
Maar een kind dat dit écht heeft, kan best wel wat hulp gebruiken en diens ouders ook. En soms is Rilatine of een aanverwant product daar zeer zinvol bij.

Enige nuance bij zulke boeken, die tenslotte verkocht moeten geraken, is altijd aangewezen.
Hetzelfde geld voor medicatie, die ook moet verkocht geraken.
Maar daarom: als een heel team (die hierover zeer veel boeken hebben gelezen  en zich blijven bijscholen hoor  ) dat met de nodige tijd samen met ouders en kind kan bekijken, dan maak je een gedeelde ervaring door.
Beïnvloeding van de farmacie ben ik daar nooit in tegengekomen.

Warme groeten
Kenny

[Esther]

Dat is mijn ervaring ook.. Ik was bang voor dat Menno meteen Ritalin voorgeschreven zou krijgen, met zijn PDD-nos/ ADD diagnose, maar niets was minder waar. Het woord is niet eens gevallen. 
(Gelukkig maar, want liever niet natuurlijk, maar ik weet niet wat ik gekozen zou hebben als ze het aanbevolen hadden.)

[Ske]

Kenny,


Neem het niet kwalijk op, maar ik merk dat jij je altijd persoonlijk aangesproken voelt als ik het over pilgebruik heb.


Niet altijd wordt er in team beslist over het gebruik van medicatie. Misschien in jouw sector wel, maar dit is zeker niet altijd het geval.
Dat ouders mee achter die beslissing staan : wat weten ouders nu eigenlijk van medicatie? 

Ik kan uit ervaring meespreken dat er in mijn gezin door de "huisarts" medicatie werd voorgeschreven en het gevolg daarvan was niet positief.


--------------------------
"Enige nuance bij zulke boeken" zeg je...

Achteraf gezien -in MIJN geval dan- heeft zelfs de Food and Drugadministration toegegeven dat er vreselijke bijwerkingen waren.
Dit wisten ze al VOORDAT die medicatie werd toegediend, maar destijds werd daar wijselijk over gezwegen.
Mijn huisarts is een goed opgeleide en geïnformeerde arts, hoe komt het dat wij niet juist geïnformeerd en opgevolgd werden?


In het nieuws in de Verenigde staten hebben ze vorig jaar (2009) over die medicatie (hier spreek ik niet over ritalin/relatine)
ook waarschuwingen gegeven aan de bevolking.


Denk je Kenny, dat ik het recht niet heb om kritisch te blijven bij zo'n zaken? 


Mijn vertrouwen bij de artsen is heel miniem.  Ik geef dat grif toe, maar wij hebben ook ons drama gehad in ons gezin.
Eén teveel, maar wel genoeg om ons wakker te schudden.


Hoeveel mensen moeten nog het slachtoffer worden van dat soort pilgebruik? 


Waarom denk je dat er zoveel misgaat in onze maatschappij.  Veel volwassenen kunnen de druk niet aan en gaan ten rade naar hun huisarts
en NIET ALTIJD wordt er juist gehandeld.


Als ze nu al aan onze kinderen komen en hen ook medicatie voorschrijven, wat voor toekomst staat ons te wachten?
Is er dan echt voor elk probleem een pil nodig? 


Hoe gemakzuchtig zijn de meesten onder ons geworden?  Hoeveel mensen zijn verslaafd aan pillen?
Ik denk dat je achterover valt, moest je de cijfers kennen. Hoeveel bekenden gebruiken medicatie om zich staande te houden?
Wat een tendens is dit? zie ook link: http://www.youtube.com/watch?v=9fMVUdYS0Mc
-----------------------

In het boek worden verschillende invalshoeken bekeken én besproken en bij momenten is het zelfs choquerend om te lezen. 
Maar ge leert ook bepaalde problemen inzake ADD/ADHD op een andere manier te benaderen.
Wat een heel positieve evolutie is, vind ik.

Aangezien één van mijn kinderen ADD werd vastgesteld, vind ik het ook belangrijk om haar te helpen in haar groei.
Destijds werd mij ook voorgesteld om haar te laten begeleiden met medicatie, want haar probleem zou uit de hand lopen als ik niet ingreep.

Ik als ouder heb die verantwoordelijkheid om goed voor mijn kind te zorgen en ik neem mijn taak als ouder dan ook heel serieus.

Dit boek vind ik een aanrader voor ouders met ADD/ADHD. 
Zij zijn vrij om te kiezen of ze het willen lezen of niet.  Daarom dat ik het hier plaats.


Warme groetjes,



Ske

[Kenny]

Dag Ske,

Ik geef, net als jij en alle andere mensen op een forum, gewoon maar een mening.
Ik voel mij niet persoonlijk aangesproken en dergelijke.
Mocht ik dat gevoel wel hebben, zou ik het zeker bevragen hoor.
Dank je voor je bezorgdheid toch, maar 't is niet nodig.

Uiteraard is iedereen vrij om uit al die info te halen wat men denkt het beste te kunnen gebruiken.

Ik wilde ook niet jouw verantwoordelijkheidsgevoel als ouder in twijfel trekken.
Evenmin ieders recht om kritisch te zijn.
Ik had het over de schrijfster van dat boek en over het plaatsen van haar boek in een ruimer perspectief.
Dat is iets anders dan een uitspraak doen over welke keuze voor jouw gezin het beste zou zijn.
Daar heb ik niets over geschreven. Tenzij dat ouders en kind in dat proces heel nauw moeten betrokken worden, dat schreef ik wel 

Wat zonde dat je zo weinig goeie ondersteuning hebt gevonden in het reguliere medische circuit.
Ik weet dat die er wel is. Zoals je kan lezen had ik het dan ook over artsen die zowel het klassieke als het holistische integreren.

Je kan bv met de auto enkele nare ervaringen hebben met een of enkele garagisten.
Of dan alle garagisten je verkeerd zouden bejegenen, durf ik sterk te betwijfelen.

Zo is het ook met de hulpverlening.
Of met het alternatieve circuit.
Bij de ene Reiki-behandelaar zal je ook niet hetzelfde vinden als bij de andere.
Dat zegt dan natuurlijk niets over alle Reiki-behandelaars.

Ik wilde louter een nuance aanbrengen.
Niets persoonlijk bedoelt of zelf zo opgenomen hoor.

Warme groeten
Kenny

[Ske]

Kenny,


Eigenlijk wilde ik hier niet verder op ingaan.  En je geeft ook toe dat niet alle artsen even bekwaam zijn.
Dank je hiervoor. 




Toch wil ik hier nog even iets vertellen : gisteren was ik bij een herboriste, die ook lerares is geweest van mijn zoon.

We hadden het over ritalin/relatine.  Zij had hierover een boek dat ze mij wou aanbevelen en ik sprak over dit boek, dat ik ook
aan haar heb aanbevolen!    We hebben in het kort verteld wat er in stond en blijkbaar waren er heel veel overeenkomsten.

Soit, ze geeft nog steeds les en ze zei dat de scholen, de leerkrachten, bepaalde ouders niet klaar zijn om anders met kinderen om te gaan. 
Ze weten ook niet beter.   Blijkbaar mogen kinderen geen kinderen meer zijn en moeten ze al van jongsafaan presteren!

Voor hen primeert de RUST in de klas/thuis en dat ze GOEDE schoolresultaten behalen.
Emoties zijn er te veel aan.   Veel mensen kunnen zich blijkbaar niet meer uiten.

Die juf vertelde me dat er op het secretariaat van hun school massa's potjes met pilletjes staan voor hun leerlingen.
En deze school is zeker geen uitzondering.

Vind je dat niet erg hoe die tendens zich verderzet?  Wat moet er GEBEUREN voordat mensen wakkergeschud worden?




Als je bekijkt naar daders, hoeveel van die mensen hebben geen geschiedenis van pilgebruik?  Blijkbaar begint het al mis te lopen in hun jeugd?

Ik werk zelf ook voor justitie en er zijn genoeg maatschappelijke assistenten die klagen over het teveel voorschrijven van pillen aan die mensen!

Wat is de boodschap van de maatschappij : NEEM EEN PILLETJE EN AL JE ZORGEN ZIJN VOORBIJ!!! 
We maken ze gewoon drugsverslaafd ipv van hen nieuwe vaardigheden te leren.  Geef hen kansen!  Hoe omgaan met emoties (zonder pillen dan)?




Mensen willen soms SNEL een "oplossing" omdat ze niet altijd de realiteit onder ogen durven te zien en gaan bij hun huisarts.

Als die correct reageert en informeert en die arts weigert om hem/haar nog iets voor te schrijven, dan gaan ze gewoon naar een
ander huisarts, die niet zeurt en hem/haar die pillen wél voorschrijft.

Daar schort toch iets!

Huisartsen zouden ook GECONTROLEERD mogen worden op wat ze allemaal voorschrijven!
Bij misbruik, zouden daar ook sancties uit mogen voortvloeien hoor!   Waarom zijn zij niet strafbaar?

Waar is de verantwoordelijkheid van de Ministerie van Gezondheid?



Dit onrecht maakt me zo kwaad, maar blijkbaar moet er iets ernstigs gebeuren voordat er ingegrepen wordt. Dit is nu eenmaal de realiteit.


Warme groetjes en sorry voor mijn gezeur, maar het moest eruit!



Ske

[Titia]

Ik vind dit helemaal geen gezeur hoor Ske 

Het is goed als mensen grote kanttekeningen zetten bij de manier waarop met kinderen wordt omgegaan. Mensen die ouders zijn van kinderen, ervaringsdeskundig en niet minder waard dan een 'arts'.....

Als we met ons allen een fijne nieuwe wereld willen creëren zullen we ook moeten beginnen de kinderen weer op te laten groeien in het besef dat ze okee zijn zoals ze zijn en hun gevoel mogen voelen en er mee om kunnen gaan.

[Ske]

Afa algen van fabrikanten Sanacell, Bluegreen en Algavital worden enorm aangeprezen voor AD(H)D.

Ik ga het in ieder geval uitproberen!  Ik houd jullie op de hoogte!


Warme groetjes,


Ske

 

[Kenny]

Hoi,

En je geeft ook toe dat niet alle artsen even bekwaam zijn.

?

Ik pleit ervoor dat samen met ouders en kind bekeken wordt wat de beste gëïntegreerde (dus zowel medische als anderszins) aanpak kan zijn.

Ik lees in je verhaal dat jij die langs de reguliere weg tot dusver niet hebt gevonden.
Verder heb ik, denk ik, geen uitspraken van dergelijke aard gedaan.

Ik hoop dat je desalniettemin tot een goeie ondersteuning kan komen.

Warme groeten
Kenny

[Ske]

Verkeerd begrepen dan. 

Ik veralgemeen niet, maar stel wel vast.  In die 6 jaar dat ik hier in Limburg woon, heb ik het één en ander al meegemaakt met verschillende dokters.  Dus je kan me niks wijsmaken.

Het zijn mijn bevindingen, dus ik heb het recht om dit te zeggen. 

Er wordt teveel geëxperimenteerd en er wordt weinig rekening gehouden met de bijwerkingen van medicamenten. 

Warme groetjes,


Ske

[Kenny]

Hoi Ske,

Ik denk dat hier niemand is die jou iets wil wijsmaken of het recht wil ontnemen om je mening te zeggen.
Integendeel, tot dusver lees ik alleen maar aanmoedigingen om tot goeie oplossingen te komen.
Ook van mijnentwege hoor.
Het gaat tenslotte om je kind en daar kan je alleen maar het beste voor beogen.

We wisselen hier louter van ideeën.
Geen reden om er een persoonlijke twist van te maken omdat die ideeën soms van elkaar verschillen.
Andere meningen zijn gebaseerd op andere bevindingen dan de jouwe, dat mag ook.

Ik wens je oprecht het beste toe in jullie situatie.

Warme groeten
Kenny

[Ske]

Hallo,


Op zo'n forum kan je niet alles vertellen en dat frustreert soms, het is toch anders dan wanneer je met iemand praat.
In discussies luister én argumenteer ik.  Soms ben ik wat hevig, maar dat is gewoon het aard van het beestje!



Ik wil alleen een duidelijke signaal geven.  Da's alles.


Die etiketten, zoals AD(H)D, hooggevoelig, enz.  hou ik eigenlijk niet van, want eigenlijk zijn wij meer dan dat.  Met elk onze kwaliteiten.
Maar het is ook goed dat je als ouder je erin verdiept om te zien wat er allemaal over geschreven wordt.

Diversiteit is belangrijk in een samenleving, anders zou het maar saai worden, toch?

 
Ik heb gewoon 2 prachtige kinderen, die me op tijd en stond ook dingen leren.  Ze zijn heel wijs! 
Dit wordt ook door veel leerkrachten aan me verteld : ze staan soms versteld van wat mijn kinderen allemaal te vertellen hebben.
Ik heb ze destijds ook van school moeten veranderen omdat in die andere school mijn kinderen onzekerder werden.

Ook zeg ik aan mijn lieve schatjes hoe geweldig zij wel zijn! Er wordt bij ons thuis heel veel gestoeid, geknuffeld, gepraat...


Het is niet altijd gemakkelijk, zeker niet als je er alleen voor staat. Ik heb wel een vriend, maar hij moeit zich niet graag in de opvoeding.
Soms merk ik dat een vast structuur, de juiste voeding, enz. niet genoeg zijn.   
Herhaling, herhaling en nog eens herhaling, tot ze het zelf kunnen.  Da's mijn doel : al doende komen ze tot evenwicht.

Soms merk je dat je kind toch zijn beperkingen heeft: zijn angsten én het grappige is, dat je meteen geconfronteerd wordt met jezelf. 
Dan denk je : God ja, dat heb ik ook : ik ben ook zo verstrooid en vergeetachtig, ja ik heb ook faalangst en stelde
hierdoor ook bepaalde dingen uit.  Hoewel dit laatste eigenlijk niet meer zo gauw gebeurt, dankzij de munay ki.  Het heeft me juist meer gefocust
op mijn doelen en hoe ik die kan bereiken.



Je kan praten, praten en praten, maar je merkt dat dit niet voldoende is.  Je gaat dan op zoek. 
Door met mensen om te gaan die zelf hooggevoelig zijn, kom ik veel overeenkomsten tegen en krijg ik veel adviezen van hoe het aan te pakken.
Die probeer ik dan ook uit. 




Ik heb een tijdje reiki, munay ki, grondingsoefeningen : voor mezelf gehouden. 

Mijn kinderen worden groter (16 en 13 jaar) en ik wil ze niet teveel beïnvloeden. 

Maar achteraf gezien was mijn beslissing niet echt de juiste, want ik merk dat ze onrustiger werden. 
Dus na een goed lang gesprek, hebben we toch samen beslist om terug samen met energie te werken.
Zo krijgen ze meer evenwicht, meer innerlijke rust.  Ze zeggen het ook zelf dat ze zich beter voelen.



Nu kwam ik in de Standaardboekhandel terecht en ik wilde geen boek kopen, ik wilde alleen iets rechtzetten, want er was blijkbaar
een vergissing gebeurd met een bestelling van een boek en toch was er weer een boek die me aantrok: die van de AD(H)D.

Ik heb het toch maar gekocht.  Mijn gevoel is zo sterk dat ik niet anders kan dan ernaar te luisteren. :S

Toen ik het boek las, kwam er heel veel dingen naar boven : de onmacht.
Ook zag ik heel veel overeenkomsten met mijn gezin.  Ook met die van mijn mama, van mij en mijn broer.  We kampen met bepaalde kantjes,
die we maar niet bijgeschaafd krijgen.

Ik geloof niet in beperkingen, dus ga ik op zoek naar oplossingen. Zegt iemand dat er iets niet kan, dan zal ik verderzoeken tot
ik weet dat het wel kan.   Dit boek geeft me weer een richting, die ik ga verkennen en ik ga eruithalen wat ik denk dat goed is voor mijn gezin.

Het leven is zo mooi! Zo spannend!  Ik heb de indruk dat ik de laatste 5 jaar zo fel gegroeid ben!

Ik heb al zoveel antwoorden gekregen.  Fantastisch toch! )

Voor degenen die geïnteresseerd zijn, zal ik mijn bevindingen hier neerschrijven.



Warme groetjes,



Ske

[Kenny]

Dag Ske,

Ik geloof niet in beperkingen, dus ga ik op zoek naar oplossingen.

Dat is een fantastische houding.
Zo help je jouw weg zich te ontvouwen.

Soms ben ik wat hevig, maar dat is gewoon het aard van het beestje!

Ik ook 
Geeft niet joh, het gaat over je kinderen.
Je hebt gelijk dat je met zoveel vuur over hun welzijn spreekt.

Die etiketten, zoals AD(H)D, hooggevoelig, enz.  hou ik eigenlijk niet van, want eigenlijk zijn wij meer dan dat.

Dat zeg ik ook altijd.
Een mens kan ADHD hebben, maar ís geen ADHD.

Info daarover lezen kan soms heel goeie inzichten en handvaten aanreiken, maar laten we een kind niet reduceren tot een aandoening. Het blijft een uniek wezen, waarvan sommige eigenschappen expliciet worden beschreven in een boek. Maar dat boek bevat niet je hele kind. Daarom dat we ook zoveel belang hechten aan de inbreng van het kind en de ouders zelf. Wij kennen bv ADHD wel door en door, maar het kind en diens gezin is totaal nieuw voor ons. Daar zijn de ouders en de jongere zelf de expert in, en vanuit die invalshoek moet vertrokkken worden. Met heel veel respect en met wederzijdse inbreng. Ik ga uit van hulpverlening waar gepraat wordt mét het gezin, en niet over het gezin.

In de hulpverlening vind je heel veel modellen terug waarop een individuele hulpverlener of organisatie zich baseert. Net als bij Reiki heb je daar ook heel wat stromingen. Die hebben allemaal hun waarde hoor, maar je kan je niet overal even goed bij voelen. Soms is het jammer genoeg heel wat zoeken voor je op de voor jou juiste plek terecht komt. Op de duur ben je die zoektocht zo moe, dat je dan maar op eigen houtje verdergaat. Ook dat is niet gemakkelijk, en ik kan dan ook maar alleen bewondering opbrengen voor wat jij doet Ske. Vanzelf gaat dat allemaal niet en ik kan me best voorstellen dat je soms helemaal met de handen in het haar zit.

Ik vind het dan ook erg krachtig en mooi als jij kan schrijven dat je je op oplossingen wil richten.
Getuigt van moed en van doorzettingsvermogen.
Chapeau!

Warme groeten
Kenny