Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[isaura]

Mijn vriendin haar zoontje is nogal een dromerig type ...Ttz ik vind hem gewoon een fijne jongen met een rijke fantasie maar zijn juf vind "zijn gebrek aan concentratievermogen" een probleem.
Om een lang verhaal kort te maken de school haalde het CLB erbij, allerlei testen en het resultaat was dat hij psychologische begeleiding nodig had ! Djeezes ! Omdat een kind gewoon kind is maar goed...Dus mijn vriendin die natuurlijk het beste wilt voor haar zoon gaat naar psycholoog die door het CLB aangeraden werd. Wat zegt die dame? Ze stuurt die jongen door voor Reiki-behandelingen bij iemand die zich hieromtrent specialiseert met kinderen !!!
Het laatste wat we verwacht hadden maar zoooo fijn om te horen !
Regina

[stefanbonnarens]

Hallo

Wel goed voor Reiki, langs de andere kant vind ik (hoop ik) dat reiki het kind sterk maakt om te zijn wie het is. Al te vaak worden kinderen gefnuikt in hun creativiteit en dromerigheid omdat het hen niet bevattelijk maakt voor de informatie die ze op schoolniveau krijgen.
Weeral moet het kind zich aanpassen ipv de mensen.

Dat het kind sterk moge wezen om te zijn wie hij is

namaste

Stefan

[Ske]

Hallo,


Mooi dat ze die jongen op deze manier hebben kunnen helpen!    Mijn dochter heeft ook dat probleem.

Enkele jaren geleden heb ik mijn dochter van school moeten veranderen, omdat ze door die lerares een slecht zelfbeeld gekregen had en zich terugtrok...  Zij kreeg als etiket "ADD" en de lerares wilde de clb erbij halen, maar ik vond van niet omdat mijn dochter goede punten behaalde... Toch bleef ze aandringen en zeggen dat ze later wel studieproblemen zou krijgen!

Nu ze veranderd is van school, gaat het goed met haar!  Ze heeft nog steeds concentratieproblemen, maar de leraren kennen haar en roepen haar naam als ze weer eens afdwaalt... 

Het grappige is dat ze toch mee kan volgen met de leerstof en ze haalt altijd goede punten, dus ik maak me geen zorgen om haar!  Ik krijg ook positieve feedback van haar leraren, dus het komt wel goed met haar!   


Warme groetjes!



Ske

[Kenny]

Hoi,

Als mijn kinderen ooit gedrag stellen waar de leerkracht zich zorgen over maakt, hoop ik dat die nog de moed heeft dat te zeggen.

Veel ouders worden kwaad als hun kind iets zou kunnen mankeren. Dat ontmoedigt menig leraar om er nog iets mee te doen. Het CLB heeft z'n functie en is noodzakelijk.

Ik hoop natuurlijk ook dat deze ruimdenkende psycholoog een inspiratie voor diens collega's mag worden.

Warme groeten
Kenny

[Ske]

Hallo,

Tegenwoordig op scholen als een kind anders is, krijgt die direct een stempel. 
Kinderen mogen niet meer kinds zijn...

Het hangt ook een beetje van de school af, wat voor mentaliteit daar heerst.
Bijvoorbeeld mijn kinderen zijn hooggevoelig en functioneren niet in een school, waar alle leraren heel "strak" denken en waar er een zekere afstand is tussen directeur, leraar, leerling en ouder.   

Mijn kinderen functioneren beter als ze zich kunnen uiten en zichzelf mogen zijn.  Er moet structuur zijn dat wel, maar een kind moet zich ook veilig voelen en geborgen en weten als het problemen heeft dat ze terechtkan bij haar/zijn leraar.

Ik verschiet ook van de hoge aantallen kinderen met adhd die pillen slikken.  Terwijl een evenwichtiger voeding en minder suiker al veel zou helpen...

Ik heb het gevoel dat hoe jonger ze met medicatie beginnen, hoe sneller ze geneigd zullen zijn pillen te grijpen als ze zich slecht voelen.


Groetjes,


Ske

[Kenny]

Hoi,

Veiligheid kan niet zonder structuur, en structuur heeft nu eenmaal een 'strakke' eigenschap, anders is het geen structuur meer.

Ik hoop dat mijn kinderen ook op school hun plaats kennen, in een heel duidelijke structuur, hoe hooggevoelig ze ook zijn. Structuur gaat over luisteren naar gezag en regels. En binnen die structuur mogen ze zo hooggevoelig zijn als ze maar willen, maar eerst moet er geluisterd worden.

Al die suiker en onevenwichtige voeding die kinderen thuis krijgen ... dat kan toch ook maar alleen als de ouders dat toelaten? En dus daar geen strakkere structuur in brengen...

Kinderen hebben een opvoeding nodig. Grenzen zowel als positieve bekrachtiging.
Als tegenwoordig een kind straf krijgt, staat papa of mama boos bij de juf. Hún kind toch niet zeker ... het is nog zo speciaal ... de juf begrijpt het kind zeker niet goed.
My god, wat valt er te begrijpen aan zwijgen en opletten in de klas? En dan ... als de school, na overleg met verscheidene mensen, het vermoeden uiten dat er misschien hulp nodig is voor het kind ... dan stort de hele wereld in .. dat kan al helemaal niet. En wat dan nog als ze zich zouden vergissen? Je kan maar gerust zijn dat je het dan zeker weet wat het niét is.

Laat staan dat ouders zich dan afvragen: wat kan ík anders doen in de opvoeding van mijn kind? Want dat is al helemaal confronterend natuurlijk. Stel je voor dat je als mama of papa voortuderend 'nee' zou moeten zeggen... en structuur zou moeten hanteren... ipv zoveel geborgenheid de hele tijd...

Voor sommige mensen is het gemakkelijker te zeggen dat het niet aan hen zelf ligt, of aan hun kind, maar aan die ganse school die niet goed meer in mekaar steekt en al die mensen die daar werken (omdat ze daar hard voor gestudeerd hebben), ja die weten vast niet waar ze mee bezig zijn. Dat lijkt me veel logischer ... 

Weet je: een duidelijke structuur geeft veiligheid en geborgenheid. Kinderen blijven doorgaan totdat ze ergens een grens krijgen hoor.

Warme groeten
Kenny

[Bieke]

Het is hier allemaal zo herkenbaar hé.

Ook bij mijn dochter is er destijds ADHD vastgesteld.
Op de school waar ze toen zat, wilden ze dat ze Relatine zou gaan nemen.
Dit wilde ik absoluut niet en ben met haar naar een homeopaat gegaan, deze heeft toen Cognifit voorgeschreven.
Ze was ook al een tijdje in therapie bij een kinderpsychologe en ook ik ging daar
naartoe voor gesprekken.
Want als ouder dien je je aan te passen aan je kind en niet je kind aan jou.

Ik heb ook meer structuur in haar leven gebracht, door alle dagen dezelfde rituelen te doen bij opstaan, eten, aankleden, school, slapen enz.
Zij gaat elke dag op hetzelfde uur slapen en ik merk als dit in het weekend eens later wordt door een feestje of wat dan ook, dan is die s'anderendaags niet te genieten.

Ze zit nu ook al 3 jaar op een andere school, ( byzonder onderwijs ) en sinds ze daar zit gaat het zeer goed met haar.
Samen met de juiste voeding, de therapie die ze gekregen heeft en de homeopatie heb ik een heel ander kind dat een heel pak gelukkiger is.

Maar dit noemen ze nu eenmaal de nieuwetijdskinderen, maar de gemeenschap, scholen, ouders enz weten niet hoe ze daarmee om moeten gaan en dat is nu net het grote probleem.
Die kinderen moeten zich niet aanpassen aan ons, wij moeten ons aanpassen aan hen.

Mijn dochter is nu een heel creatief kind, met heel wat in haar mars.
Is zij dom? nee helemaal niet, zij pakt het gewoon helemaal anders aan dan wij destijds.

Geef kinderen ook geen snoep, daar zitten immers veel te veel suikers in.
Bij haar wordt snoep heel miniem gehouden en ze is een heel pak rustiger en meer gefocust op de dingen die ze doet.

Voeding, juiste therapie, goeie begeleiding van kind maar ook van de ouders, zijn van essentieel belang bij nieuwetijdskinderen.
Ook ik geef haar regelmatig Reikibehandelingen en daar geniet zij enorm van, ook de band ( moeder - kind ) werd daardoor veel sterker.

Groetjes Bieke 

[Kenny]

Dag Bieke,

Ik vind het fijn te lezen hoe je naar de juiste omkadering hebt gezocht voor je kind.

wij moeten ons aanpassen aan hen.

Ik vraag het in het algemeen, niet persoonlijk opvatten Bieke:
Wat moet de maatschappij dan precies aanpassen?
En denk je dat die maatschappij dat gaat doen?
Wat zal het 'speciale kind' (of nieuwetijdskind) doen als de maatschappij dat niet doet?

Leren omgaan met frustratie, doorzettingsvermogen, zijn niet onbelangrijke kwaliteiten in het leven. Maar dat leert je als kind pas als het met grenzen dient om te gaan. Je kan gedurende de ganse opvoeding heel voorzichtig trachten om te gaan met het nieuwe tijds kind. Op een dag is het echter tijd dat het alleen z'n plan kan trekken in de maatschappij, die niet zo zacht is als we soms zouden willen. Een nieuwe tijds kind is een kind, geen kleine volwassene die het eens mag bepalen. In gezinnen waar het helemaal fout loopt met opstandige kinderen krijg je het fenomeen: the child runs the family. De nanny mag dan met beloningssystemen en zo langskomen. Brrr...

Weet je hoeveel procent van de zelfmoordpogingen bij jongeren eigenlijk gemaskeerd dwinggedrag is? En met dwinggedrag bedoel ik dus: kinderen, jongeren die door tamtam te maken hun goesting op korte termijn van je proberen af te dwingen, ook al is dat op lange termijn ten nadele van jou.

Kinderen opvoeden zonder de juiste positiviteit en affectie lukt niet, volledig mee eens. Maar dit dient in evenwicht te zijn met de juiste hoeveelheid begrenzing ook. Anders lukt het evenmin.

Een koe op een wei heeft gras nodig en een omheining. Zonder omheining loopt ze weg en vernielt ze de gewassen van de buurman. Zonder gras en enkel een omheining haalt ze het ook niet. We slingeren precies van een autoritaire opvoedingsstijl (enkele decennia geleden) naar een nieuwe variant van laisser-faire. Het evenwicht ligt ergens in het midden denk ik.

Warme groeten
Kenny

[stefanbonnarens]

Veiligheid kan niet zonder structuur, en structuur heeft nu eenmaal een 'strakke' eigenschap, anders is het geen structuur meer.

Ik hoop dat mijn kinderen ook op school hun plaats kennen, in een heel duidelijke structuur, hoe hooggevoelig ze ook zijn. Structuur gaat over luisteren naar gezag en regels. En binnen die structuur mogen ze zo hooggevoelig zijn als ze maar willen, maar eerst moet er geluisterd worden.

Wel, persoonlijk heb ik het daar moeilijk mee. Op die manier is structuur een dooddoener voor verandering en ik denk dat we dit nodig hebben in het onderwijs. Leraren kunnen er ook niet aan doen, want het is hen ook zo aangeleerd in hun opleiding : gezag, kinderen doen luisteren, ...
Wordt het misschien niet eens tijd dat leraren luisteren naar de kinderen. Een kind dat dromerig is, is een kind dat niet goed luistert? Ligt het misschien niet aan de (saaie) leraar. Of dat de lessen niet zijn aangepast aan het kind?
Bij een presentatie voor een volwassen publiek ligt dit anders. Als er niemand luistert wordt de presentator erop afgerekend, maar een leraar? Ho maar!

Met respect

Namaste,
Stefan

[Kenny]

Hoi,

Een goede structuur stimuleert het potentieel van het kind. Maar diezelfde structuur zorgt ervoor dat het kind z'n potentieel kan bereiken zonder de boel af te breken, anderen pijn te doen of de leraar onderuit te halen.

Warme groeten
Kenny

[Bieke]

We hebben in deze tijd nu eenmaal meer kinderen met gedragsproblemen ( kan door scheiding zijn, kan ook andere oorzaken hebben .

Ik denk ook dat het dan de bedoeling is om algemeen wat aanpassingen door te voeren in het onderwijs, opvoeding, bij psychologen, therapeuten in het algemeen.
Men moet met zijn tijd meegaan en dat ontbreekt er nu net aan.

Mensen evolueren, kinderen evolueren.
De kinderen van nu tegenover wij op diezelfde leeftijd kan men gewoon niet meer met elkaar vergelijken.
De kinderen nu zijn veel slimmer, veel doordachter in hun aanpak enz.
Dus waarom daar niet op inspelen in onderwijs enz.
Is dit verkeerd? ik denk het niet.
Men blijft zich halstarrig vastpinnen op oude gewoontes, die absoluut niet meer van deze tijd zijn.
Daardoor cattipuleren kinderen juist.

Ik ben nog maar 34 jaar, maar in mijn jonge jaren was het zo dat je als kind geen eigen mening mocht hebben.
Je diende te luisteren naar je ouders, opvoeders, leerkrachten enz, zij hadden het altijd bij het rechte eind en niet jij als kind.
Want wat weet jij als kind nu van het leven hé?
Dat is nu anders, kinderen hebben nu eenmaal een eigen mening en visie en ik zeg niet dat die altijd moet gevolgt worden, maar waarom eens niet luisteren naar hen.
Weet je, we kunnen nog veel van hen leren.

Ik heb nu oa via mijn dochter haar school gehoord dat het ministerie van onderwijs het "byzonder onderwijs" wil gaan afschaffen.
Waarom?
Het is juist daar dat de kinderen die problemen hebben met leren, ADHD, ADD en autisme een betere begeleiding krijgen.
Die leerkrachten hebben bovenop hun opleiding tot leerkracht, nog extra opleidingen gekregen om zulke kinderen beter te kunnen begeleiden.
Want als gewone leerkracht kan en mag je geen les gaan geven in een byzonder onderwijs.

Als ze het byzonder onderwijs willen afschaffen, zullen ze in de eerste plaats de leerkrachten van het gewone onderwijs extra opleidingen moeten geven, pedagogische opleidingen om met kinderen te leren omgaan die leermoeilijkheden, aandachtsproblemen en autisme enz hebben.

Want ik heb het zelf met mijn eigen dochter ondervonden dat men in het gewoon onderwijs niet genoeg voor gekwalifiseerd is en de leerkrachten met die kinderen niet om kunnen.
Vandaar de optie, geef ze maar gewoon Relatine of kalmeermiddelen mevrouw.
Dan hebben wij er hier geen last meer mee.
Dat is het niet hoor.

Het opvoedingssysteem moet een hele andere richting uit en niet zoals het nu gaat hoor, want men gaat in de scholen ook veel te snel waardoor er idd nog meer kinderen zullen bijkomen die leermoeilijkheden gaan krijgen.
Mijn dochter zat trouwens in het gewone onderwijs in een testklas die ze volgden van het 1ste tot 6de leerjaar om te kijken hoe hoog ze de lat konden leggen kwa leerstof.
Is dat nu de bedoeling om kinderen te dwingen meer te leren op diezelfde korte tijd?
Dan gaan we nog wat zien hoor.
En het is zo hoor mensen, binnenkort moeten onze kinderen al kunnen praten als ze nog in hun wiegje liggen. Komaan zeg!
Wij speelden nog in de 3de kleuterklas en wij leerden pas onze naam enz schrijven in het 1ste leerjaar, nu moeten ze al kunnen schrijven, wat rekenen enz. in de 3de kleuterklas.

Eerlijk gezegt dan wil ik niet weten wat er van die kinderen gaat worden hoor, nog meer gefrustreerd, nog meer zelfmoordpogingen enz.
En sorry Kenny voor mijn opmerking, maar veel jongeren plegen zelfmoord omdat de lat zowel op school alsook op werkgebied veel te hoog gelegd worden.

Men moet meer presteren op diezelfde 8u per dag, wie houd dit vol? niemand!!!
Hoe komt het dat onze generatie dan vaak met depressies, burnout, oververmoeidheid enz te kampen krijgen en dat er zelfs ziektes zijn zoals oa ( cvs /fibromialgie ) die eigenlijk de grote oorzaak zijn van teveel stress hoor.
Als wij nu volwassenen het nog niet aankunnen, waarom zouden onze kinderen het dan wel moeten gaan aankunnen?
Want denk je dat ze gaan krijgen? nog meer depressies en zelfmoorden, nog meer van die rare ziektes waar ze niets aan kunnen doen, nog meer mensen met burnout en oververmoeidheid enz.
Amai de ziekenkassen gaan veel mogen gaan betalen aan die generatie hoor en ze klagen dan nu al dat er teveel op ziekenkas of invaliditeit staan.

Wel ik kijk daar eerlijk gezegt niet raar van op sé, ze gaan het alleen nog erger maken op die manier.
En dan de regering maar klagen dat er teveel op ziekenkas of invaliditeit staan, ja wadde.
Ze zorgen er zelf voor hoor, ik zeg altijd eigen schuld dikke bult.
Dus ik denk niet dat dit alles tengoede komt van onze maatschappij als men zo verder blijft doen.

Groetjes Bieke 

[Kenny]

En sorry Kenny voor mijn opmerking, maar veel jongeren plegen zelfmoord omdat de lat zowel op school alsook op werkgebied veel te hoog gelegd worden.

Dit is een algemeen gangbare misvatting. Kinderen die niet hebben geleerd hoe ze kunnen omgaan met frustratie en hoe ze kunnen doorzetten, maar wel vooral hebben geleerd hoe ze met zeuren en klagen en stampen hun zin kunnen afdwingen, maken echt wel een veel grotere kans om zelfmoordpogingen te ondernemen. Dat is loutere wetenschap. Je kan dat erg of raar vinden, maar ik verzin dit niet. Mijn excuses maar hier heb je het over mijn vakgebied en ik weet echt wel waarover ik het heb.

Dat wil niet zeggen dat ik scholen gelijk geef wanneer die erop aandringen over te gaan op mediactie. Ik heb in een andere topic al duidelijk gezegd dat dit enkel door een team, onder begeleiding van een gespecialiseerd arts, kan worden beoordeeld. Ik vind tevens dat aangepast onderwijs voor kinderen met ernstige moeilijkheden op emotioneel of gedragsmatig vlak nodig is.

Nogal wat ouders vinden dat de school het kind moet opvoeden. Is dat dan de taak van de school? Ik dacht dat de school als voornaamste taak had: onderwijzen, en dat de ouders instaan voor de opvoeding. Wat ze thuis niet leren, zal er op school ook niet ingaan qua gedrag. Echter, wanneer een bepaalde problematiek wordt vastgesteld (door die arts en een team dus), dan kan er wel gekozen worden voor alternatieven. Maar toch niet meegaan met elke gril dat een kind heeft zeker. Welke onderwijsvorm is er dan nog mogelijk? Laat staan als die volwassen worden en niet geleerd hebben rekening te houden met anderen, met regels, met gezag.

Weet je dat 12% van de Vlaamse jeugd ernstige emotionele en gedragsproblemen heeft? En weet je dat de hélft van de bevolking van de gevangenissen, vroeger tot die 12% behoorde?

We missen als maatschappij hier dus een serieuze preventieve kans. En die kans ligt in de kleuter- en lagere schoolleeftijd, waar het kind nog kan geleerd worden dat respect hebben voor een ander soms betekent dat ze ook eens niet aan zichzelf moeten denken, en de hele buurt bij mekaar brullen omdat ze dit of dat niet mogen.


Warme groeten
Kenny

[Ske]

Nou Bieke!

Je hebt gesproken!!! Alle respect en ik geef je groot gelijk!
Kenny, ik vraag me af of je al kinderen hebt en alin zo'n situatie hebt gezeten?

Weet je, op de school waar mijn kinderen zaten, die was strak, helemaal geen gevoel.  Er werd niet met elkaar gecommuniceerd.  Enkel prestaties telden.

Ik ben alleenstaande mama.  Weduwe op 33-jarige leeftijd en met 2 kleine kinderen.  Mijn kinderen hebben altijd structuur gehad.  Altijd op dezelfde tijdstip opstaan en gaan slapen.

Wii en playstation komt enkel tevoorschijn tijdens de schoolvakanties.  In de week mogen ze geen tv kijken.  Waarom?  Omdat ze hun rust nodig hebben.  Ik geef hen ook geen frisdranken en geen snoep (wel mogen ze éénmaal per week iets kiezen als snoep).

Veel ouders vinden mij te streng, maar ik ben iemand die zowel  een moeder als een vader moet zijn en ik wil dat mijn kinderen ook de nodige zelfstandigheid ontwikkelen, zodat ze -moest ik er niet meer zijn- zich kunnen behelpen.   Ze helpen mee met het huishouden : ruimen hun kamer op, onderhouden mee de tuin, we maken samen het eten klaar, zo van die dingen... Dus durf vooral niet tegen mij zeggen dat ik mijn kinderen geen structuur geef.  Andere ouders vinden mij soms te streng.

Maar ik geef ze ook veel liefde en veel knuffels en ik leer ze reiki, mediteren, omgaan met frustratie en vooral praten met elkaar...

Elke dag, blijf ik herhalen wat ze moeten doen... soms is dat vermoeiend, maar het loont!  Ik krijg heel veel complimenten over mijn kinderen dat ze zo lief zijn, soms zo volwassen en wijs, dus ik weet heel goed wat ik doe.     Ouderschap is vallen en opstaan en doorgaan!  Het is zeker niet evident.

Belangrijk is dat er op school duidelijk een positieve benadering moet zijn en niet zo streng dat het kind zichzelf niet meer kan zijn...

Op die bewuste school begreep de lerares van mijn zoon (12 jaar toen) zelfs niet waarom hij weende toen ze over allerheiligen begonnen te praten... Mijn zoon was zijn vader toen 2 jaar geleden verloren en de lerares begreep niet eens waarom hij dat nog niet verwerkt had... 

Het spijt me Kenny, maar soms zijn er ook leraren die beter geen les zouden geven... Dat bewust jaar heeft die lerares in de klas een hamster, die met zijn poot tussen de tralies bleef hangen, het pootje afgeknipt om het dier te bevrijden... Het dier is aan zijn verwondingen overleden.  Dit gebeurde toen de leerlingen in de klas zaten...

Hoe gek zijn sommige mensen niet!   Zo'n leraren hebben geen empathie en kunnen kinderen meer beschadigen, dan helpen!  Die was daar zeker niet op haar plaats en die geeft nog steeds les! 

Ik kan je zoveel verhalen vertellen, die ik dat jaar heb meegemaakt in die school, maar ik doe het niet.

In ieder geval was die school niet geschikt voor mijn kinderen.


Warme groeten,


Ske

[Ske]

Hallo allemaal!

Neem het me niet kwalijk als ik soms fel reageer.  Het is zeker niet zo bedoeld. 

Warme groetjes!


Ske

[stefanbonnarens]

He Kenny,

Kinderen die niet hebben geleerd hoe ze kunnen omgaan met frustratie en hoe ze kunnen doorzetten, maar wel vooral hebben geleerd hoe ze met zeuren en klagen en stampen hun zin kunnen afdwingen, maken echt wel een veel grotere kans om zelfmoordpogingen te ondernemen

Wil je me nu vertellen dat kinderen met een mentale handicap er maar mee kunnen omgaan dat ze minder kunnen en dat een kind het maar moet aanvaarden dat het minder slim is dan een ander kind. Dat vind ik onrechtvaardig.

Ik dacht dat de school als voornaamste taak had: onderwijzen, en dat de ouders instaan voor de opvoeding. Wat ze thuis niet leren, zal er op school ook niet ingaan qua gedrag.

Wil je me nu vertellen dat de kinderen die op school het uithangen, slecht opgevoed zijn thuis? Over de leraar die oersaai is en al jaren zijn lessen niet aanpast wordt niet gesproken. De ouders die elke dag keihard werken om toch maar een beetje geld te verdienen en dan 's avonds (uiteraard) doodmoe zijn en dan misschien net niet de juiste pedagogische strategie gebruiken worden met de vinger gewezen. De kinderen die elke dag naar school gaan met veel te zware boekentassen zijn de schuldige en waarbij hun kop helemaal wordt volgepropt met (niet altijd) nuttige kennis.
Wist je dat de hoeveelheid wetenschappelijke kennis (die kinderen in een andere vorm ook moeten kennen) elke 7 jaar verdubbeld. Ik reken even met de natte vinger, maar mijn dochter zal in het eerste leerjaar het vierdubbele moeten kennen van wat ik vroeger heb moeten leren en oh ja, check ook eens rugklachten bij kinderen, je zal daar ook wel wat interessante cijfers over vinden. Of werkstress bij ouders en leerkrachten, ook zeer interessante cijfers. Weet je wat, check alles wat er misloopt in deze maatschappij en doe dan een statistisch onderzoek rond de samenhang ermee met onderwijs en opvoeding. U komt tot zeer interessante conclusies.

Excuseer me voor de vlammende woorden, maar ik word het stilletjes aan beu lijdzaam toe te zien hoe problemen in het onderwijs worden verhaald op ouders en kinderen. We MOETEN niet mee met onze maatschappij louter omdat ze drukker en stresserender wordt. De maatschappij (school) mag ook eens zijn duitje in het zakje doen.
Gelukkig hebben we rebellerende bengels die af en toe de klas op stelten zetten. Volgens mij zijn dan de beste leerkrachten degenen die zich hieraan aanpassen (en dit betekent niet akkoord gaan, want structuur is nodig, maar als het al eens wat minder stresserender, meer leutiger wordt, dan zal het wel meevallen denk ik)

Namaste

Stefan