Beste Frank,
Kom op he, je weet wel beter.
Niks spiritueels.
Haha, dat weet ik niet
Omdat er zoveel verschillen zijn in hoe mensen hun Reiki-beoefening invullen en beleven (en gezien de vele verschillende stromingen), denk ik dat het best uiteen kan lopen of men het spiritueel vindt of niet. Zo zwart-wit is het denk ik niet.
Niks spiritueels? Voor sommigen. Afhankelijk van de invulling van de beoefening.
Juist enorm spiritueel. Voor sommigen. Afhankelijk van de beoefening.
En alles wat er eventueel tussen zit..
Dan moeten we om te beginnen een stelling maken wat we onder spiritualiteit verstaan.
En daaraan dan toetsen of het dat is....
Of gaat iedereen zeggen wat hij spiritueel vind?
Dat is inderdaad één van de dingen waar de vraag zoals in dit topic naartoe kan leiden. Om iets te benoemen, moet je eerst weten wat je met die benoeming of het label bedoelt.
Dit soort topics bedoel ik vooral voor een uitwisseling van ideeën, ervaringen, visies in alle openheid. Dus wat mij betreft zet iedereen z'n eigen visie daarop neer ^.^
Dat maakt het leuk, interessant en wellicht divers (tenzij iedereen het er over eens is wat spiritualiteit precies is, dan is het minder divers
)
Woordenboeken definieren spiritueel vaak als "de geest betreffend" of iets in die richting.
De
Van Dale (online):
spi·ri·tu·eel (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord) - de geest, het niet-stoffelijke betreffend
- (van personen) openstaand voor alles wat met religie en metafysica te maken heeft
Dat is nogal een brede definitie.
Ik zou het zelf minder breed doen en zie spiritualiteit als: dat wat te maken heeft met de zoektocht naar antwoorden op existentiële vragen (wie ben ik, waar kom ik vandaan, wat is de zin van het leven, etc.) waarbij de antwoorden veelal met de geest of het bewustzijn te maken hebben, maar ook het nastreven van geestelijke ontwikkeling in de zin van het vergroten van bewustzijn.
Wat de Van Dale noemt over "het niet-stoffelijke betreffend" vind ik eerder paranormaal dan spiritueel.
Als je Reiki beoefening voornamelijk bestaat uit handoplegging, dan zou ik dat eerder paranormaal noemen dan spiritueel.
Of eigenlijk zoals Dick het mooi zegt: een natuurlijke bron.
Want paranormale dingen zijn wat mij betreft vaak ook "normaal" (al is dat vanuit wetenschappelijk oogpunt niet zo).
Als je beoefening gericht is op het onderzoeken van het bestaan, bewustzijn en naar verlichting, dan zou ik dat wel spiritueel noemen.
Energie op zich is niet spiritueel in mijn ogen. De energie is er. En ook al ziet de wetenschap het als bovennatuurlijk of paranormaal, naar mijn idee is het bestaan van deze energieën iets natuurlijks en normaals.
Of wederom zoals Dick mooi zegt; natuurlijke bron.
Wat je vervolgens met de energie doet en wat het effect is van die beoefening, dat zou denk ik het verschil kunnen maken of het wel of niet een spirituele weg is.
Uiteindelijk zijn het natuurlijk woorden en labels. Je ervaring en je groeiproces is belangrijker dan wat voor woord je er aan geeft.
Maar middels woorden begrijpen we een groot deel van de wereld. En het is een mooi onderwerp om over te praten.
Niet belangrijk, wel leuk