Oh Pascale, wat moet dat een verschrikkelijk moment voor je zijn geweest toen je dit bericht hoorde
Ik wens je heel veel sterkte in deze periode.
Verder, ik ben in principe (in theorie) tegen het 'ongevraagd' behandelen. Dat wil niet zeggen dat ik vind dat daar in de praktijk geen uitzonderingen op mogen of kunnen gemaakt worden. Zolang je, vind ik, maar uitgaat van het niet te doen. Komen er dan situaties die om een andere aanpak vragen, dan volg je je gevoel. Er zijn uiteindelijk geen gescheven regels hierin, dit gaat over gevoel, instinct. Dat instinct is eeuwenoud en doet zijn werk goed, veel beter dan ons hoofd. Voor mezelf ga ik dus uit van: Ik geef geen ongevraagde behandelingen. Maar als deze situatie zich zou voordoen, en de ontvanger KAN zijn goedkeuring niet geven, dan zou ik idd ook afgaan op mijn gevoel. Maar enkel als het, zoals bij jou, om een bv. levensbedreigende situatie gaat, en niet omdat ik vind dat iemand 'daar wel deugd van zou hebben' of minder moeilijk zou doen tegen mij als hij of zij een behandeling kreeg. Ik dénk dus dat ik in jouw situatie hetzelfde had gedaan. Gewoon omdat er geen regeltjes en 'mag nietjes' en 'moetweltjes' zijn.
Verder aan Robin. Ik begrijp je mening, ik begrijp alleen niet waarom je je perse op zo'n manier wil mengen in een topic. Er zijn manieren genoeg om een mening te delen zonder daar mensen in aan te vallen, zeker niet op zo een moment in hun leven. Daar zit niemand op te wachten en dan staan mensen ook niet meer open voor je mening. Het is moeilijk open te staan voor de mening van anderen als je ze niet deelt, maar wel mogelijk. Waarom heb je eigenlijk gereageerd op dit topic op dit moment? Wat was je drijfveer? En waarom op zo'n manier? Is liefde en mededogen op zulk een moment niet veel belangrijker dan je gelijk halen?